Jacob Balde: Ad Somnum, Quom insomnia laboraret (1643)

Mansuete Mortis frater, eburneae
Dynasta portae, non nisi palpebra
    Labente tranquillasque clausis
        Per tenebras oculis vidende,

Curas potentem demere mentibus, 5
O Somne, ramum certius admove
    Et hinc et hinc perfunde tempus
        Rore soporiferaque virga.

Tu numen almum mitibus influis
Succis in artus; tu grave taedium 10
    Abstergis instaurasque vireis
        Mane recens habileis labori.

Iam laetus igneis elicit Hesperus,
Iam nox ephebos ordinat aetheris
    In agmen et Phoebo sororem 15
        Substituit propiore curru.

Iamque in pharetras plumigeras avis
Arguta vocis tela recondidit,
    Glebisque lassati terendis
        Curva boves referunt aratra. 20

Stat mutus orbis; grata silentia
Exhalat aer: me tamen unicum
    Quietis expertem fatigat
        Triste dolor piceaeque fesso

Haerere curae. Quid, placidissime 25
Divum, moraris? Si tua vel volens
    Vel irretorta fronte sprevi
        Dona sciens [neque enim recordor],

Poenas scelestus iam meritas dedi.
Placare tandem, Somne, revertere 30
    Et innocenti sparge Lethe
        Irriguos vigilantis artus.

Effunde plenis frigora cornibus
Mitique siccum lumen inebria
    Caelo reclinatumque corpus 35
        Ossa super line dormientis,

Sed absque rhoncho. Sic tibi Tarquini
Parcente dextra plura papavera
    Crescant in hortis; sic opacet
        Silva caput chlamydemque et arcam 40

Natura blandis repleat otiis.
Sic illud antrum, cui deus incubas,
    Non turbet umbrarum caterva
        Tristis Atlantiadesque ductor.

Sic nulla crudi flamina murmurent 45
Apeliotae, nulla tonitrua
    Stridensve nocturnae volucris
        Penna sonet penitusque septas

Offendat aureis: sed fuga rivuli
Per prata gratum mobilis obstrepat 50
    Et lenis audiri susurrus
        Sub platano trepidantis aurae.

Pro vota! cuius damnor inertiae?
Totus labasco; vix lubet hiscere;
    Piget moveri. Sella lectus 55
        Esto: puer citharam repone.