| Extrémá, mea lux, cum pótus nocte vagárer, | |
| nec mé servórum dúceret ulla manus, | |
| obvia nescio quot puerí mihi turba minúta | |
| vénerat (hós vetuit mé numeráre timor); | |
| quórum alií faculás, alií retinére sagittás, | 5 |
| pars etiam vísa est vincla paráre mihi. | |
| sed núdí fuerant. quórum lascívior únus | |
| 'arripite hunc', inquit, 'iam bene nóstis sum. | |
| hic erat, hunc mulier nóbís íráta locávit.' | |
| dixit, et in colló iam mihi nódus erat. | 10 |
| híc alter iubet in medium própellere, at alter | |
| 'intereat, quí nós nón putat esse deós! | |
| haec té nón meritum tótás exspectat in hórás: | |
| at tú nescio quás quaeris, inepte, forés. | |
| quae cum Sídoniae nocturna ligámina mitrae | 15 |
| solverit atque oculós móverit illa gravis, | |
| afflábunt tibi nón Arabum de grámine odórés, | |
| sed quós ipse suís fécit Amor manibus. | |
| parcite iam, fratrés, iam certós spondet amórés; | |
| et iam ad mandátam vénimus ecce domum.' | 20 |
| atque ita mí iniectó dixérunt rursus amictú: | |
| 'í nunc et noctés disce manére domí.' | |
| máne erat, et voluí, sí sóla quiésceret illa, | |
| vísere: at in lectó Cynthia sóla fuit. | |
| obstipuí: nón illa mihí formósior umquam | 25 |
| vísa, neque ostríná cum fuit in tunicá, | |
| íbat et hinc castae narrátum somnia Vestae, | |
| neu sibi néve mihí quá nocitúra forent. | |
| tális vísa mihí somnó dímissa recentí. | |
| heu quantum per sé candida forma valet! | 30 |
| 'quid tú mátútínus', ait, 'speculátor amícae? | |
| mé similem vestrís móribus esse putás? | |
| nón ego tam facilis: sat erit mihi cógnitus únus, | |
| vel tu vel sí quis vérior esse potest. | |
| appárent nón ulla toró vestígia pressó, | 35 |
| signa volútantís nec iacuisse duós. | |
| aspice ut in tótó nullus mihi corpore surgat | |
| spíritus admissó nótus adulterió.' | |
| dixit, et oppositá própelléns sávia dextrá | |
| prósilit in laxá nixa pedem soleá. | 40 |
| síc ego tam sanctí custós délúdor amóris: | |
| ex illó félix nox mihi nulla fuit. |