|
|
|
|
| 12 |
1 |
Quicumque ille fuit, puerum qui pinxit
Amorem, |
| |
|
nonne putas miras hunc
habuisse manus? |
| |
|
is primum uidit sine sensu uiuere
amantis, |
| |
|
et leuibus curis magna
perire bona. |
| |
5 |
idem non frustra uentosas addidit
alas, |
| |
|
fecit et humano corde uolare
deum: |
| |
|
scilicet alterna quoniam iactamur in
unda, |
| |
|
nostraque non ullis permanet
aura locis. |
| |
|
et merito hamatis manus est armata
sagittis, |
| |
10 |
et pharetra ex umero Cnosia
utroque iacet: |
| |
|
ante ferit quoniam tuti quam cernimus
hostem, |
| |
|
nec quisquam ex illo uulnere
sanus abit. |
| |
|
in me tela manent, manet et puerilis
imago: |
| |
|
sed certe pennas perdidit
ille suas; |
| |
15 |
euolat heu nostro quoniam de pectore
nusquam, |
| |
|
assiduusque meo sanguine
bella gerit. |
| |
|
quid tibi iucundum est siccis habitare
medullis? |
| |
|
si pudor est, alio traice
tela, puer! |
18 tela, puer S :
puella tuo O || |
| |
|
intactos isto satius temptare
ueneno: |
| |
20 |
non ego, sed tenuis uapulat
umbra mea. |
| |
|
quam si perdideris, quis erit qui talia
cantet, |
| |
|
(haec mea Musa leuis gloria
magna tua est), |
| |
|
qui caput et digitos et lumina nigra
puellae |
| |
|
et canat ut soleant molliter
ire pedes? |
|
§ |
